එකේමත් එක රටක
පුංචි කාලේ ඉඳන් අපි කතන්දර අහන්න පුරුදු වෙච්ච පිරිසක්. යටගිය දවස බරණැස නුවර ඉඳලා එකෝමත් එක රටක කියන තැන වෙනකම් අපි කතන්දර වලට පුරුදු වුණා. අපි හැමෝම ආසා කලා අපේ කතාවත් අපි ඒ පුංචි කාලේ අහපු වීරයින්ගේ කතාවක් වගේ වෙනවාට. හැබැයි අපි නොදැනිම ජීවිතේ අපි හැරිලා බැලුවාම අපේම කියලා කතාවක් ගොඩනැගිලා ඉවරයි. මේ තියෙන්නේ මගේ කතාව
දිනය : ඔක්තෝබර් 16ස්ථානය : ආරක්ෂක හේතූන් නිසා නොපවසමි කෙවිනා දැන් සුපර් ස්ටාර් කෙනෙක් තරම් ප්‍රසිද්ධ වෙලාය….
දිනය : ඔක්තෝබර් 15ස්ථානය : ආරක්ෂක හේතූන් නිසා නොපවසමි මාගේ බ්ලොග් එක කියවන බොහෝ දෙනෙක්ට මෙහි කක්කි…
දිනය : ඔක්තෝබර් 14ස්ථානය : ආරක්ෂක හේතූන් නිසා නොපවසමි කොල්ලුපිටිය මුහුද අනෙක් මුහුදු වලට වඩා වෙනස්ය. රැළි…
මම පොඩි කාලේ ඉඳලා ජීවත් වුණේ IDH සහ අංගොඩ නගර දෙක මැද්දේ. මානසික රෝහලයි බෝවෙන රෝග රෝහලයි…
බක්මහ අකුණු වදිනා මහ වැහි රෑකසිත ඇති දුක් කන්ද මම කියනෙමි කාටඋන් හිටි තැන පවා නැතිවී ගිය…
කළු පාර තෙත් කරපුරළු පොළව මත හැලූණුමහා වැසි වැටුණු දාපූසෙක් තෙමුනා පාරේ දහදියෙන් පොඩි වෙච්චිඇඳුම් දැන් තෙත්…
ඊයේ ගියා එල්ෆිනිස්ටන් එකට. ආයේ පාරක් එල්ෆිනිස්ටන් එකට සිංහයා ඇවිත්. ඒ වගේම සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ ගුණානුස්මරණයක්ද එකකුත් තිබුණා. කොහොමින්…
මට මුලින්ම ජෙප්පෙක් හම්බුවෙන්නේ මම පොඩිම කාලේ. මේ ජෙප්පා ඉන්නේ අපේ ගෙදර. බොහොම දරුණු නීති රීති තියෙන…
දිගු කාලයක නිහැඩියාවකට පස්සේ ආයෙමත් ලියන්න පුළුවන් තරමට හිත එක්තැන් වෙලා. හැබැයි ආරම්භ කරන්න යන කතාව නම්…
මා සිනමාව පිළිබඳව මහා දැනුමැත්තෙක් නොවේ. වසර 3ක් පමණ කලක පටන් මෙහි යම් යම් දෑ කරමින් ලබා…
